"İYİ BİR EŞ OLMAYABİLİRİZ, BU BİZİM İYİ BİR ANNE VE BABA OLMAYACAĞIMIZ ANLAMINA GELMEZ"
CANIM OĞLUM;
Hiç suçlu olmadığın halde senin hayatında mahvoldu sayemizde! Olan sana oldu. Bunları bu gün için değil okuyup anlayabileceğin gün için yazıyorum sana.Yada bir açıklama özür ihtiyacı diyelim . Bize lanet edebilecek kadar büyüdüğünde okursun yani!...
Ortak bir yol bulmaya yanaşmadık ve ayrılmak zorunda kaldık maalesef. Fedakârlık yoksa evlilikte yürümüyormuş meğerse.
Bundan sonra ne yaparım bilemiyorum. Seninle yaşamayacak, yaşlanamayacak olmak şimdiden kahrediyor beni. Seni anlatılamayacak kadar çok seviyorum. Sanırım yaşadığımız her şeye rağmen anneni de hala seviyorum. Sevginin niteliği aşk değil tabi artık; Annen olmasından bahsediyorum. Bir ömür boyuda senin sevdiğini ve seni sevenleri seveceğim. Bunu göreceksin.
Onun benden farklı olması, uyuşamamız, her ikimizinde emek harcamamış, fedakarlık yapmamış ve anlayış göstermemiş olmamız engel olamıyor duygularıma. Ayrılık düşüncesi bile çok ama çok acıtıyor canımı. Ama başkada çarem kalmadı bu durumdan sonra buna kabullenmek zorundaydım. Oğlum bizi affedebilirsin umarım. Hadi sen affetin diyelim, ya ben kendimi affedebilecek miyim.
Ya sen annesi? Affedebilecekmisin kendini ve beni?...
Elbette kavga eden bir çiftin içinde yaşayan çocuğun psikolojiside bozulur. Ama çocuğun ayrı anne-babada olduğundan daha fazla değildir. Bu yüzden herşeyin iyi olamasını çok istedim.Ama sadece benim istememle olmuyor. Üstelik sadece istemekle hiç olmuyor. Emek harcanmalı fedakarlık yapılmalı. Olmadı olamadı. Beceremedim, beceremedik.
Sevgili Annesi;
Evlilikte yaşadığımız kavgalar sıkıntılar, ayrıldıktan sonra bizim ve oğlumuzun yaşayabileceği/ yaşayacağı sıkıntılar karşısında çok küçük ve basit kalıyor. O yüzden daha ağır şeyler yaşayacağız. Bunu ne sen nede ben tek başıma kaldırabiliriz.
Şimdiye kadar hiçbirşeyi beceremedik. Hayatı cehenneme çevirmek için ikimizde elimizden geleni yaptık. Ve bitirdik bu yuvayı. Bari bundan(Ayrılık) sonra bişeyleri başaralım. Artık evlilik bittiğinden dolayı senden kendimle ilgili bir beklentim olamaz. Bu yüzden de bundan sonra çatışmamız için bir gerekçe yok. Ama sonuçta ömür boyu görüşeceğiz. İstemesende buna mecburuz.
Burada sana zeytin dalı uzatıyorum. Gel Anne Baba olarak yaşadığımız güzel günlerin ve oğlumuzun mutluluğunun hatırına bu yeni hayatımızda insanca ilişki halinde olalım.
ARTIK BİTTİ...;
Ne yaptıysak olmadı. Şu veya bu şekilde bitti. Artık sen şunu yaptın ben bunu yaptım sürecini geride bıraktık. Günlerce konuşmaya çalıştım ama söylediğin tek şey suskunluk ve ayrılık isteği idi. İstediğin oldu, ayrıldık işte. Ama hala konuşamıyoruz. Zaten konuşmak bile istememenden ve tüm iletişim yollarını kapamandan dolayı, sana bu şekilde ulaşmaya çalışmam bile bazı şeyleri anlatmaya yeter sanırım.
Sadece şunu söylemeliyimki, bu ilişkiyi tüketmekte hata paylarımızı bir teraziye koyarsak ne senin, nede benim diğerinden daha hafif gelmeyeceğimizi kabul etmek zorundasın.
Sırf benden kurtulmak için çevrendekilere haklı görünme adına gerçeklerin yanına iftira ve abartıları koyma lütfen. İnsanların gözünde ikimizi de küçültme. Anlaşamadık ayrıldık. Bu kadar basit. Artık aramızda yaşananlar bundan sonra en azından aramızda kalsın. Ayrılık kararına ilk anlarda tepki göstersemde artık saygı ile karşılıyorum. Her şeyi bir kenara bırakıp mahkemede birbirimize saldırmadan ayrılıp, anne ve baba olarak bize yakışanı yapalım.
Yüzyüze olmasada birbirimizin aileleri ile ömür boyu görüşmek zorundayız. Ali bundan sonraki süreçte yalnız olmayacak; Anne ve baba olarak bizler dışında Dede nine hala dayı vb. akrabalık ilişkileri çerçevesinde en azından özel günlerde Ali ile bu insanlar arasında (dolayısı ile seninle veya benimle) bir telefon trafiği yaşanacaktır.
Benden kurtulduğuna göre artık içindeki şu kin ve nefreti frenlemelisin diye düşünüyor ve rica ediyorum. Bu duygularına tabiiki müdahale etmeyeceğim, hislerinin değişmesini beklemiyor veya talep etmiyorum. Sadece benim hakkımda hissettiklerini Ali'ye hissettirme. Bunu senden rica ediyorum. Aslında çocuğunu düşünmek zorunda olan bir anne olarak buna mecbursun.
Benim bu yaklaşımlarıma aynı şekilde cevap verebilirsen, senin hep istediğin medeni ayrılığı başarabiliriz. Bu herşeyden önce oğlumun sağlığı için önemli. Artık rahatlıkla herşeyi oğlumun üzerinden düşünebilirim. Bunu şimdi de eleştirmezsin sanırım.
Madem ki evliliği sürdüremedik. İkinci aşamayı başarmaya mecburuz. Her ne kadar benden nefret etsende, ortak bir çocuğumuz var ve bu nedenle daha öncede söylediğim gibi, beni yaşamından tamamen çıkarman mümkün değil maalesef.
Senden istediğim şey; Anne-Baba olabilmek...
Hüzün ve başarma umuduyla.
BU ÇOCUĞA HER İKİMİZDE GEREK EVLİLİĞİMİZDE GEREKSE AYRILARAK YAPACAĞIMIZI YAPTIK ZATEN
Bari bundan sonra ona karşı sorumluluklarımızı yerine getirelim. Bu da belli bir saygı ve sınırlı ölçülü ve yapmacıkta olsa bir sıcaklıkla mümkün diye düşünüyorum.
Oğlum burnunda tütüyor. Hasreti artık canımı yakıyor. Yaz tatiline gitmiş olsaydı bu şekilde hissetmezdim ama bu durumda daha fazla görmeden dayanamıyorum. Oğlumun velayeti sende kalacak. Bu konuda ve nafaka vb. sorun çıkarmayacağım. Velayet konusunda zaten elimden birşey gelmeyeceğini de biliyorum. Mahkeme bittiğinde de birkaç haftadan fazla bir ayrılık olmayacak. Tek umut ışığımda bu zaten.
Sonuç olarak çok yakında oğlumu görmek istiyorum. O benim oğlum. Seninle boşanıyorum ben oğlumla değil. Ve sen sevmiyorsun beni, oğlum değil. Bu konuda zorluk çıkarma lütfen, yeter. Artık sevgili veya eş olmadığımıza göre birbirimiz üzerinde beklentimizde, söz hakkımızda kalmadı. Ali'nin annesi ve babası olarak diyalog kuralım ve birbirimizle ilgili hiçbir şeye girmeden Ali'nin üzerinden bir diyalog kurmayı teklif ediyorum. Onunla birlikte periyodik görüşmelerimiz olmalı, birlikte bazen bi yemeğe gidebilmeli bir parkta oturabilmeliyiz bir kaç haftada veya ayda birde olsa. Bu seninle ilk uzlaşımız olur umarım.
Boşanma konusunda da hiçbir zorlukla karşılaşmayacaksın. Tek isteğim ilk yıl Antep’te olmanız. Nedenine gelince; Aslında beni Antep’e bağlayan hiçbir şey yok.Ama şu anda tayin mümkün değil. Olsa kalmayı bende istemiyorum. Hatta inan bana bu şehirden kaçmayı senden daha fazla istiyorum. Bu şehirde geçireceğim her gün benden bir şeyler daha alıp götürüyor.
Yaşamda karşılaşacağınız zorluklarda ve bana ihtiyaç duyduğunuz her durumda tüm benliğimle hazır olduğumu bil.
Tüm bu yazdıklarımda samimiyetime inanman dileğiyle oğlumun canı annesi.. Görüşmek üzere
|
